1. feniaaaaa Says:

   24 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:07 π.μ.

   πολυ ωραιο ποιηματακι λευτερη μπραβο... εσυ το εγραψες?

   


2. fly Says:

   24 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:26 π.μ.

   όχι (βέβαια) αλλά συμφωνώ πως είναι τέλειο..Είναι από τα ξύλινα σπαθιά.
   Ολόκληρο:
   Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
   των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
   απ'τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
   πιο άγριες βροχές αυτούς τους
   δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
   δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
   θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
   αυτός ο δύτης μοναχός...
   Πριν τελειώσει η ανάσα του
   κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
   
   Διαμαντένιος ουρανός...
   Διαμαντένιος ουρανός...
   
   Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
   βάρος που λυγίζει τις αθρώπινες
   καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο
   άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι
   ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
   που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
   που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
   Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
   κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
   
   Διαμαντένιος ουρανός!...
   
   Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε μ'ένοιαζε
   αν ο κόσμος είν'απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε...
   
   Διαμαντένιος ουρανός!...

   


3. Jefrek Says:

   24 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:05 μ.μ.

   πωπω...φαντασου να σε ρωτουσαμε κίολας....χεχε....καλο το ποιηματακι σου συναδελφε...

   


4. Jefrek Says:

   24 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:06 μ.μ.

   ntaniel ειναι ο αδελφουλης μου...μπηκα απο τον λογαριασμο του

   


5. fly Says:

   25 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:18 π.μ.

   το καταλάβαμε(συνάδελφε).Τώρα φταίω εγώ να ποστάρω και το βίντεο;
   Τέσπα,θα το βάλω,παω να κάνω έντιτ στην ανάρτηση

   

Δημοσίευση σχολίου