Μαθηματικά αστεία

Μία ανανέωση χρειάζεται που και που. Έτσι, σκέφτηκα να αλλάξω το παλιό μας σκιν με ένα πιο...ξύλινο.
Αν δεν σας αρέσει, φυσικά, μπορώ να επαναφέρω το παλιό, ακριβώς όπως ήταν. Αλλιώς, με γεια μας!
Μύρισε Χριστούγεννα, και έτσι...


Πυξ Λαξ! η αρχη και το τελος!

Οι Πυξ Λαξ ήταν ελληνικό ροκ / εναλλακτικό συγκρότημα, που δημιουργήθηκε το 1989, εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1990, και διαλύθηκε το 2004 κλείνοντας την πορεία του με περιοδεία σε ολη την Ελλάδα. Τα βασικά μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας και Μάνος Ξυδούς. Η υπόλοιπη μπάντα ήταν οι Γιώργος Γιαννόπουλος, Νίκος Γιαννάτος, Δήμητρα Καραμπεροπούλου, Άλκης Παπαδόπουλος, Βασίλης Σπυρόπουλος (παλιότερα Σπυριδούλα) & Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Κανελλόπουλος (αργότερα Domenica).

Ο πρώτος τους δίσκος ονομαζόταν Τί άλλο να πεις πιο απλά και κυκλοφόρησε το 1990. Ένα χρόνο μετά εκδίδονται οι Ζόρικοι Καιροί, και 2 χρόνια αργότερα Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί. Από τον δίσκο αυτό και ύστερα, το συγκρότημα άρχισε να καθιερώνεται και να γίνεται όλο και περισσότερο γνωστό στο κοινό.

Επακολουθεί το άλμπουμ Για τους πρίγκιπες της δυτικής όχθης (1994) που γίνεται χρυσό, και το 1996 το Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που γίνεται πλατινένιο. Το 1997 εκδίδονται δυο άλμπουμ (single + LP) σε συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα, το Νυχτερινός περίπατος στην Ιερά Οδό και η Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό που έγιναν και αυτά πλατινένια. Παίξε παλιάτσο, τα τραγούδια σου τελειώνουν (1997), και η Στίλβη το 1998 είναι τα δυο επόμενα άλμπουμ το τελευταίο εκ των οποίων γίνεται πλατινένιο και περιέχει τραγούδια που μέχρι και σήμερα ακούγονται όπως τα γνωστά Μοναξιά μου όλα, Μια συνουσία μυστική, Έπαψες αγάπη να θυμίζεις, Senor. Ακολουθεί ένας διπλός δίσκος, με όνομα Υπάρχουν Χρυσόψαρα εδώ;, όπου στο πρώτο μέρος περιέχονται καινούργια κυρίως κομμάτια (Μέλυδρον, You get in love, Πίνακας, Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ), και στο δεύτερο ηχογραφήσεις παλιότερων επιτυχιών του συγκροτήματος από ζωντανές εμφανίσεις. Ο δίσκος ήταν και η μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία, καθώς έγινε τριπλά πλατινένιος. Λίγο μετά, ακολουθούν δυο cd singles - συνεργασίες με τον Λάκη Παπαδόπουλο (Νετρίνο) και με I. Muvrini & Sting (Ασ' την εικόνα να μιλάει).

Μετά από κάποια αποχή ώς συγκρότημα, επανέρχονται στη δισκογραφία το 2001 με Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά, ένα ακόμα διπλό album που γίνεται πλατινένιο. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφορούν ένα cd με τις περισσότερες συνεργασίες τους, που ονομάζουν Από εδώ κι από κει.... Το 2003 κυκλοφορεί το νέο τους album Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών στο οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Eric Burdon (γνωστός από τους Animals), ο Gordon Gano (Violent Femmes), οι Marc Almond και Steve Wynn.

Το 2004 οι Πυξ Λαξ ανακοινώνουν πως θα διαλυθούν αφού προηγηθούν συναυλίες και ένας ακόμη ζωντανός δίσκος. Ο δίσκος ονομάστηκε Τέλος, και περιέχει όλα τα γνωστά τραγούδια τους με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Καρράς, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι Όναρ, οι Domenica. Αυτό ήταν το τέλος των Πυξ Λαξ, που χαρακτηρίστηκαν ένα από τα πιο αξιόλογα ελληνικά συγκροτήματα των τελευταίων δεκαετιών.

Κοιμηση της Θεοτοκου! Για να μαθαινουμε τι εγινε εκεινη την μερα! παρακαλω για καποιους μην κολατε στις λεπτομερειες και να τιμησουμε την μνημη της!

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο σπίτι του, όπου διέμεινε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου.

Όταν δεν ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πιο πριν ότι πρόκειται να γίνει η μετάστασή της από τη γη στον ουρανό.

Πήγε τότε ο Άγγελος και της είπε: «Αυτά λέγει ο Υιός σου: είναι καιρός να παραλάβω τη μητέρα Μου κοντά Μου. Γι’ αυτό να μην ταραχθείς, αλλά δέξου το μήνυμα με ευφροσύνη, επειδή μεταβαίνεις σε ζωή αθάνατη».

Μόλις το άκουσε η Θεοτόκος, χάρηκε πολύ και από τον πολύ πόθο της να μεταβεί στον μονογενή Υιό της, ανέβηκε με βιασύνη και προθυμία στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, διότι είχε αυτή τη συνήθεια, να ανεβαίνει συχνά σ’ αυτό το όρος. Τότε ακολούθησε θαύμα παράδοξο. Όταν ανέβηκε εκεί η Θεοτόκος, έκλιναν την κορυφή τους τα δέντρα, σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και την προσκύνησαν και έτσι έδειξαν το σεβασμό τους και τίμησαν την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου.

Αφού προσευχήθηκε αρκετά η Πανάχραντη, επέστρεψε στην οικία της. Άναψε φώτα πολλά, ευχαρίστησε τον Θεό και κάλεσε τις συγγενείς και τις γειτόνισσες. Στη συνέχεια, ετοιμάζει όλα τα απαραίτητα για τον ενταφιασμό της. Φανερώνει και στις άλλες γυναίκες τα λόγια που της είπε ο Άγγελος για της εις τους ουρανούς μετάστασή της και σαν απόδειξη των λόγων της, δείχνει το χαροποιό και νικητικό σημείο, που της έδωσε ο Άγγελος, ένα κλαδί φοίνικα.

Οι καλεσμένες γυναίκες, μόλις άκουσαν αυτό το λυπηρό μήνυμα, άρχισαν τους θρήνους και έπειτα παρακαλούσαν την Παναγία να μη τις αφήσει ορφανές. Και η Θεοτόκος τις βεβαίωσε ότι, αφού μετασταθεί στους ουρανούς, θα φυλάει όχι μόνον αυτές αλλά και όλο τον κόσμο. Με τέτοια παρηγορητικά λόγια στάματησε την υπερβολική λύπη τους.

Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του αγγέλου, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμησή της.

Μετά αποχαιρετά όλους, ξαπλώνει πάνω στο νεκροκρέββατο, σταύρωσε τα χέρια της, προσφέρει δεήσεις και ικεσίες στον Υιό της για τη σύσταση και την ειρήνη όλου του κόσμου, γεμίζει τους Αποστόλους και ιεράρχες από την ευλογία του Υιού της που δίνεται απ’ αυτήν στους ανθρώπους, και έτσι αφήνει στα χέρια του Υιού της και Θεού την ολόφωτη και παναγία ψυχή της.

Τότε ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος άρχισε να λέει στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώμια, ενώ οι άλλοι Απόστολοι σήκωσαν το νεκροκρέβατο. Άλλοι προπορεύονταν βαστάζοντας λαμπάδες και ψάλλοντας ύμνους και άλλοι ακολουθούσαν ως το τάφο το σώμα της Θεομήτορος. Ακούγονταν και Άγγελοι από τον ουρανό που έψαλλαν και γέμιζαν τον αέρα οι μελωδίες τους.

Όλα αυτά μην υποφέροντας να βλέπουν και να ακούν οι άρχοντες των Ιουδαίων, παρεκίνησαν κάποιους από το λαό και τους έπεισαν να παρεμποδίσουν την πομπή. Όμως η θεία δίκη πρόφτασε και παίδεψε τους τολμήσαντας με το να τους τυφλώσει.

Έπειτα οι έφτασαν οι Απόστολοι στη Γεσθημανή, ενταφίασαν το πάναγνο σώμα της Θεοτόκου και περίμεναν εκεί τρεις μέρες ακούγοντας ακαταπαύστως σε όλο αυτό το διάστημα τους ύμνους και τις μελωδίες των αγίων Αγγέλων.

Μετά από τρεις ημέρες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και αναλήφθηκε στους ουρανούς. Και βέβαια όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής».

Η υπεραγία Θεοτόκος είναι ο πραγματικός οδηγός, για όσους θέλουν ν’ ανυψώνονται προς τον Θεό. Έργο της είναι να πρεσβεύει στον Τριαδικό Θεό για όλους τους ανθρώπους. Για μας τους ορθοδόξους η Θεοτόκος είναι η «ακαταίσχυντος προστασία και η αμετάθετος προς τον ποιητή μεσιτεία».

Δίκαια μπορούμε να αποθέσουμε τις ελπίδες μας προς την υπεραγία Θεοτόκο αφού, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, «κανένα άλλο κτίσμα στον κόσμο δεν αγάπησε ποτέ τόσο πολύ τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, ούτε συμμορφώθηκε τόσο στο θέλημά Του όσο η Παναγία Μητέρα του».Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τιμή προς την Παναγία ανάγεται στον Υιό της, κατά τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό.

Ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο Λίνκολν Μεμόριαλ,28 Αυγούστου 1963

Πριν εκατό χρόνια ένας σπουδαίος Αμερικανός, στου οποίου τη συμβολική σκιά στεκόμαστε τώρα υπέγραψε την Διακήρυξη της Απελευθέρωσης. Αυτή η βαρυσήμαντη απόφαση ήρθε ως ένας σπουδαίος πυρσός ελπίδας στα εκατομμύρια των έγχρωμων σκλάβων που είχαν καεί στις φλόγες της συντριπτικής αδικίας. Ήρθε σαν ένα γεμάτο χαρά χάραμα, για να τερματίσει τη μακρά νύχτα της αιχμαλωσίας.

Αλλά εκατό χρόνια αργότερα, πρέπει να αντικρίσουμε το τραγικό γεγονός ότι ο Μαύρος δεν είναι ακόμη ελεύθερος.

Εκατό χρόνια αργότερα, η ζωή του Μαύρου εξακολουθεί να είναι ανάπηρη λόγω των δεσμών του φυλετικού διαχωρισμού και των αλυσίδων των διακρίσεων.

Εκατό χρόνια αργότερα, ο Μαύρος ζει σε ένα μοναχικό νησί φτώχειας στο κέντρο ενός αχανούς ωκεανού υλικής ευημερίας.

Εκατό χρόνια αργότερα, ο Μαύρος μαραζώνει ακόμη στις γωνιές της αμερικανικής κοινωνίας και βρίσκεται εξόριστος στην ίδια του την πατρίδα. Έτσι έχουμε έρθει σήμερα εδώ, για να δραματοποιήσουμε μια φοβερή κατάσταση.

Υπό μια έννοια έχουμε έρθει στην πρωτεύουσα του έθνους μας, για να πληρώσουμε μια επιταγή. Όταν οι αρχιτέκτονες της δημοκρατίας μας έγραψαν τις θαυμάσιες λέξεις του Συντάγματος και της διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, υπέγραφαν ένα γραμμάτιο του οποίου κάθε Αμερικανός επρόκειτο να είναι νόμιμος κληρονόμος. Αυτό το γραμμάτιο ήταν μια υπόσχεση πως όλοι οι άνθρωποι θα εγγυώνταν τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα της ζωής, της ελευθερίας και της επιδίωξης της ευτυχίας.

Είναι φανερό σήμερα ότι η Αμερική έχει αθετήσει αυτήν την υπόσχεση (promissory note) στο βαθμό που οι έγχρωμοι πολίτες της ενδιαφέρονται. Αντί να τιμήσει αυτήν την ιερή υποχρέωση, η Αμερική έχει δώσει στο μαύρο πληθυσμό της μια κακή επιταγή, που επιστράφηκε με τη σημείωση "ανεπαρκή κεφάλαια". Όμως αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι η τράπεζα της δικαιοσύνης έχει χρεοκοπήσει. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν ανεπαρκή κεφάλαια στα μεγάλα θησαυροφυλάκια ευκαιριών αυτού του έθνους. Έτσι έχουμε έρθει να εξαργυρώσουμε αυτήν την επιταγή - μια επιταγή που θα μας ανοίξει τη θέα προς τα πλούτη της ελευθερίας και προς την ασφάλεια της δικαιοσύνης. Έχουμε έρθει επίσης σ' αυτόν τον καθαγιασμένο τόπο, για να υπενθυμίσουμε στην Αμερική την πολύ επείγουσα πίεση του σήμερα. Δεν είναι ώρα τώρα, για να μένουμε στην πολυτέλεια της δροσιάς ή να πάρουμε το καθησυχαστικό ναρκωτικό της σταδιακής και αργής επίλυσης. Τώρα είναι ο καιρός να σηκωθούμε από τη σκοτεινή και έρημη κοιλάδα του φυλετικού διαχωρισμού προς το ηλιόλουστο μονοπάτι της φυλετικής δικαιοσύνης. Τώρα είναι ο καιρός να ανοίξουμε τις πόρτες της ευκαιρίας σε όλα τα παιδιά του Θεού. Τώρα είναι ο καιρός να υψώσουμε το έθνος μας από την κινούμενη άμμο της φυλετικής αδικίας προς το σταθερό βράχο της αδελφοσύνης.

Θα ήταν μοιραίο για το έθνος να αγνοήσουμε τον επείγοντα χαρακτήρα της στιγμής και να υποτιμήσουμε την αποφασιστικότητα των Μαύρων. Αυτό το καυτό καλοκαίρι της δικαιολογημένης δυσαρέσκειας των Μαύρων δε θα περάσει, μέχρις ότου υπάρξει ένα αναζωογονητικό φθινόπωρο ελευθερίας και ισότητας. Το 1963 δεν είναι ένα τέλος αλλά μια αρχή. Αυτοί που ελπίζουν πως οι Μαύροι χρειάζονταν να εκτονώσουν το θυμό τους και πως τώρα θα ικανοποιηθούν θα ξυπνήσουν απότομα, αν το έθνος γυρίσει στις δουλειές του, ως συνήθως. Δε θα υπάρξει ούτε ηρεμία ούτε γαλήνη στην Αμερική, μέχρις ότου ο Μαύρος αποκτήσει τα πολιτικά του δικαιώματα. Οι ανεμοστρόβιλοι της ανταρσίας θα συνεχίσουν να ταρακουνούν τα θεμέλια του έθνους μας, μέχρις ότου φανεί η λαμπρή μέρα της δικαιοσύνης.

Υπάρχει, όμως, κάτι που πρέπει να πω στο λαό μου που στέκεται στο ζεστό κατώφλι που οδηγεί μέσα στο παλάτι της δικαιοσύνης. Κατά την πορεία προς την κατάκτηση της θέσης που δικαιούμαστε δεν πρέπει να βρεθούμε ένοχοι για λαθεμένες ενέργειες. Ας μην ψάχνουμε να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία πίνοντας από το ποτήρι της πίκρας και του μίσους.

Οφείλουμε να κατευθύνουμε τον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η δημιουργική μας διαμαρτυρία να εκφυλιστεί σε φυσική βία. Ξανά και ξανά πρέπει να υψωθούμε στα μεγαλοπρεπή ύψη της συνάντησης της φυσικής δύναμης με την ψυχική δύναμη. Η θαυμάσια νέα μαχητικότητα η οποία έχει περιβάλει την κοινότητα των Μαύρων δεν πρέπει να μας οδηγήσει στη δυσπιστία προς όλους τους λευκούς πολίτες, επειδή πολλοί από τους λευκούς αδελφούς μας, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν πια καταλάβει ότι ο προορισμός τους είναι δεμένος με τον προορισμό μας και ότι η ελευθερία τους είναι άρρηκτα συνδεμένη με την ελευθερία μας. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι μας.

Και καθώς προχωράμε, πρέπει να υποσχεθούμε ότι θα προχωρήσουμε μπροστά. Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Υπάρχουν εκείνοι που ρωτάνε τους πιστούς των κοινωνικών δικαιωμάτων "Πότε θα ικανοποιηθείτε;" Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε, όσο τα σώματά μας, βαριά από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορούν να βρουν προσωρινό κατάλυμα στα μοτέλ των μεγάλων λεωφόρων και στα ξενοδοχεία των πόλεων. Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε όσο η βασική κινητικότητα του Μαύρου είναι από ένα μικρότερο γκέτο σε ένα μεγαλύτερο. Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε όσο ένας Μαύρος στο Μισισίπι δεν μπορεί να ψηφίσει και όσο ένας Μαύρος στη Νέα Υόρκη πιστεύει πως δεν έχει τίποτε για το οποίο να ψηφίσει. Όχι, όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δε θα είμαστε ικανοποιημένοι, μέχρις ότου η δικαιοσύνη να κυλήσει σαν το νερό και η αρετή σαν ένα ισχυρό ρεύμα.

Δεν έχω ξεχάσει ότι μερικοί από εσάς έχουν έρθει εδώ αμέσως μετά από μεγάλες δίκες και βάσανα. Μερικοί από εσάς έχουν έρθει αμέσως μετά την αποφυλάκισή τους από στενά κελιά. Μερικοί από εσάς έχουν έρθει από περιοχές, όπου το αίτημά σας για ελευθερία σάς άφησε χτυπημένους από τις θύελλες των διώξεων και κλονισμένους από τους ανέμους της αστυνομικής κτηνωδίας. Έχετε γίνει οι παλαίμαχοι των δημιουργικών βασάνων. Συνεχίστε να δουλεύετε με την πίστη ότι αυτά τα άδικα βάσανα είναι λυτρωτικά.

Γυρίστε στο Μισισίπι, γυρίστε στην Αλαμπάμα, γυρίστε στην Τζόρτζια, γυρίστε στη Λουιζιάνα, γυρίστε στις φτωχογειτονιές και τα γκέτο των βόρειων πόλεων ξέροντας ότι αυτή η κατάσταση με κάποιον τρόπο μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει. Ας μην κυλιόμαστε στην κοιλάδα της απελπισίας.

Σας λέω σήμερα, φίλοι μου, πως παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής,

έχω ακόμη ένα όραμα.

Είναι ένα όραμα βαθιά ριζωμένο στο αμερικάνικο όραμα.

Έχω ένα όραμα

πως μια μέρα αυτό το έθνος θα υψώσει και θα ζήσει την αληθινή σημασία του πιστεύω του: ¨Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι".

Έχω ένα όραμα

πως μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια οι γιοι των πρώην δούλων και των πρώην δουλοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι αδελφοσύνης.

Έχω ένα όραμα

πως μια μέρα ακόμη και η πολιτεία του Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία που λιώνει από την κάψα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Έχω ένα όραμα

πως τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος στο οποίο δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Έχω ένα όραμα σήμερα.

Έχω ένα όραμα

ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα, του κυβερνήτη της οποίας τα χείλη προς το παρόν στάζουν λέξεις ρατσιστικής παρέμβασης και μηδενισμού, θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια τους με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν σαν αδελφοί και αδελφές.

Έχω ένα όραμα σήμερα.

Έχω ένα όραμα

πως μια μέρα κάθε κοιλάδα θα εξυψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσουν, τα ανώμαλα μέρη θα γίνουν επίπεδα και ότι τα κυρτά μέρη θα γίνουν ίσια και πως η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και πως όλα τα έμβια θα τα δουν από κοινού.

Αυτή είναι η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πίστη με την οποία επιστρέφω στο Νότο. Με αυτήν την πίστη θα μπορέσουμε να βγάλουμε με κόπο από τα βουνά της απογοήτευσης μια πέτρα ελπίδας. Με αυτήν την πίστη θα μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε τις εξημμένες διαφωνίες του έθνους μας σε μια όμορφη συμφωνία αδελφοσύνης. Με αυτήν την πίστη θα μπορέσουμε να δουλέψουμε μαζί, να προσευχηθούμε μαζί, να αγωνιστούμε μαζί, να μπούμε φυλακή μαζί, να αντισταθούμε για την ελευθερία μαζί, γνωρίζοντας πως μια μέρα θα είμαστε ελεύθεροι.

Αυτή η μέρα θα έρθει, όταν όλα τα τέκνα του θεού θα μπορούν να τραδουδήσουν με μια νέα σημασία "Πατρίδα μου, είναι για σένα, γλυκιά γη της ελευθερίας, για σένα που τραγουδώ. Γη όπου πέθαναν οι πρόγονοί μου, γη του περήφανου οδοιπόρου από κάθε βουνοπλαγιά,

άφησε την ελευθερία να αντηχήσει."

Και αν πρόκειται να γίνει η Αμερική ένα σπουδαίο έθνος, αυτό θα επαληθευθεί.

Γι' αυτό αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από τις θαυμάσιες λοφοκορφές του Νιου Χάμσαϊρ.

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από τα μεγάλα βουνά της Νέας Υόρκης.

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από τα ευχάριστα Alleghenies της Πενσιλβάνια.

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από τους χιονοσκέπαστους βράχους του Κολοράντο!

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από τις κυρτές κορφές της Καλιφόρνια!

Μα όχι μόνο αυτό. Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από το Στόουν Μάουντεν της Τζόρτζια!

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από το Λουκάουτ Μάουντεν του Τενεσί!

Αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει από κάθε λόφο και κάθε λοφίσκο του Μισισίπι. Από κάθε βουνοπλαγιά αφήστε την ελευθερία να αντηχήσει.

Όταν θα αφήσουμε την ελευθερία να αντηχήσει, όταν θα την αφήσουμε να αντηχήσει από κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, από κάθε πολιτεία και κάθε πόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε την ημέρα εκείνη κατά την οποία όλα τα παιδιά του θεού, μαύροι και λευκοί, Εβραίοι και ειδωλολάτρες, Προτεστάντες και Καθολικοί, θα μπορέσουμε να ενώσουμε τα χέρια και να τραγουδήσουμε τους στίχους του παλιού νέγρικου θρησκευτικού τραγουδιού:

"Ελεύθεροι επί τέλους! Ελεύθεροι επί τέλους! Χάρη στον Παντοδύναμο Θεό είμαστε ελεύθεροι επί τέλους!

ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ

Ειναι αναμφιβολα το αγαπημενο μου συγκροτημα.. και πιστευω πως ειναι αν οχι το καλυτερο, απο τα καλυτερα συγκροτηματα που εχει βγαλει η Ελλαδα..
Θα αναρτησω καποια απο τα αγαπημενα μου τραγουδια τους..αν και ολα ειναι υπεροχα..

Παρε με μαζι σου
http://www.youtube.com/watch?v=DXDQLBQ45NY
Χαθηκα
http://www.youtube.com/watch?v=YkJT5brrfLI
Βροχοποιος
http://www.youtube.com/watch?v=oFt6FF0ke2E
Αλλαζει προσωπα η θλιψη
http://www.youtube.com/watch?v=qn1oiBLSIaY
Φωτια στο λιμανι
http://www.youtube.com/watch?v=VNnIB9zWSUc


Δεν χρειαζεται να πω κατι αλλο.. τα τραγουδια τα λενε απο μονα τους... απλα ακουστε τα και ταξιδεψτε στα πιο τρελα σας ονειρα... στις πιο ατιθασες σκεψεις σας.....σε αναμνησεις που δεν γυρνανε πισω....στο χρονο που απλα.. δεν υπαρχει..